Sesi yetmiyor kuşların kafeslerin kırmaya 

Nefes alışında boğuluyor bir evlat

Evlat dediysem

evinden ırak.



Eteklerine orman kokusu doluşmuş

bir cam sakızı hatırası bu;

Buz mavisi gömlekler gibi oturuyor 

babaya yeşil rayiha..



Şaşkın bir kız çocuğu çiziyor şimdi şair

Şehre mi babasına mi üzülse bilemiyor.



Özlemi çekiliyor diz kapaklarını

mahir bir doktor edasıyla

Tuzlu su kaçırarak kalbinin baba tarafına

Gidiyor baba.

Babalar bunca kötü mü gider doktor