Bir şiirin uyaklarında aramak seni

Bir sokak lambasında altında eğilmiş, bükülmüş ve üşümüş

Bir kamyonet ardına gizlenmiş

Yüzü solgun, benzi solgun, ruhu solgun

Çocukluğu yok, hayalleri yok artık

Bir mısraya sıkıştırmak suretini

Bir kar tanesinde dilemek ellerini

Kırmızı bir özlem çiçeğine doldurmak sesini

Gözlerine paha biçememek

Söyle mazlum çocuk!

Hadi şimdi söyle!

Nasıl bir duygu uyumaya çalışıp da acıdan kıvranmak?

Söyle mazlum çocuk!

Durma söyle!

Kim anlıyor Müslüman olduğunu?

Bir vagona bindirmek çıplak ayaklarını

Ve vicdansızcasına gözyaşlarını ertelemek

Çocukluk bu olsa gerek, acılara göğüs germek

Çocukluk şu olsa gerek, iyiyim şükür demek

Bir de şimdi söyle güzel kız

Saçların neden hüzünlü?

Bir de şimdi söyle güzel oğul

Gözlerin neden buğulu?