Gözlerden uzak gönüllerden ırak

Sesler duydum faili meczup

Bilmedi ettiğini diyememenin çaresizliğini

Dünyaya dikmediği fidanın değil

Göğe uzattığı betonun derdini sordu 

 

Bir çocuğun suskunluğunda ki gürültüyü duydum

Bir babanın eliyle cebini yoklamasını ekmek alamazken

Dedim, dünya hayatı böyledir

Dedim, öğütülüyoruz kendimiz

Dedim, değirmen misali bu dünya. 

Giydiğim zırh anlaşılamamaktan idi

Ağladım ağladım ağladım

Güldüm sandı insanoğlu. 

 

Konuştum oysa gözlerine baka baka

Sustum sandı küstüm bildi insanoğlu. 

Derdim dedim, derdim bu koca kalabalık

Derdim dedim, derdim bu anlamsız suratsızlık

Derdim dedim, derdim bir tebessüm ekmek. 

Derdim dedim, diyemedim. 

Bir derdi dert eyleyip, derdi dile getiremedim

Biz âciz, bir nakıs, bir meczup misali

Ah bu dünya!