Ulaşım her zaman ülkeler, şehirlerarasıya da A noktasından B noktasına varmak demek değildir. Birolabilmek, aynı duyguları paylaşabilmek, yürekler arası köprüleri sağlam atabilmektir.

Yaşadığımız çağın en büyük sorunu birey ve toplum olabilmek ve bu iki yapının temelini oluşturan gençliğe ulaşabilmektir. Genç dediğimiz kavramın içerisini doldurmaya çalışmak farklı bakış açılarını ölçek olarak kullanarak ciddi analizler yapmayı gerektirir, böyle derin bir manaya sahip olgunun altını doldurmaya uğraşmaktan ziyade gönülleri bir yapacak olan çözümler üretmemiz gerekmektedir. Gençler, sürekli kendini yenileyebilen, çevreye göre dizayn edebilen, öğrenmeye ve gelişmeye açık bir varlıklardır. Genç, kendini bu süreç içerisinde yoğururken, bizim en büyük sorunumuz anlaşıyor gibi görünüp anlaşamamaktan geçiyor. Sorun gençlerle aktivite yapmamamızdan ya da görüşmemizden kaynaklanmıyor aksine çalışma yaparken hangi şartları göz önünde bulundurduk, ilgilerini mi ön plana çıkardık yoksa ilgilerimizi mi, talepleri mi gerçekleştirdik yoksa taleplerimizi mi, bunu irdelememiz gerekmektedir. Kendini genç olarak addeden biri ile parkta, kafede,evde ya da bankta oturduğumuz zaman biz karşımızdakinde kendimizi görmeye çalışmayacağız.Genç bizde kendini bulduğunda o zaman fark edeceğiz yüreğimizde aynı manayı taşıyabiliriz. Tek tip anlayıştan uzak durduğumuzu, farklılıklarımızın birer zenginlik olduğunu anlatabilmeliyiz. Hâlimiz, yaşayışımız ve konuşmalarımız bunları pekiştirmelidir. Küpeli bir genç kardeşimiz ile halı saha maçı yapabiliyorsak, sakallı bir kardeşimiz ile de play-stationoynayabiliriz. Derneğimizin yetiştirdiği veya yetiştirmediği bir genç algısını yaşatmayacağız kesinlikle, bu Dünya’nın yükünü beraber omuzlayacağımız birer destek olarak görmeliyiz birbirimizi. Zenginliklerimizden bahsettik ya işte asıl mesele bu zenginliklerimize ulaşabilmek içinde eğitim modelimizi sürekli güncel tutmak mecburiyetindeyiz.90’lı yılların ortalarında gecenin bir vaktinde insanlığın üzerine karanlık bir örtü gibi kaplamışken ajandası belinde, takkesi cebinde toplantıya katılabilmek için mesafeleri adımlamak bir eğitim olarak görülmekteydi. Ya da saatlerce sürebilen toplantılar, eğitimler hepimize çok eğlenceli gelmekteydi. Aynı süreci şimdi uygulamak ise mümkün değildir. Zamanın şartlarında toplum ve insan ilişkisi doğru orantılı ilerlerken günümüzde ise ters orantı vardır. Artık her birey bir toplum olmuşçasına farklı yol izlenmektedir. Toplumun çoğunluğuna göre eğitim modelimizi, programımızı güncelleyerek bireye göre eğitim ve anlayış çalışmalarını başlatmalıyız. Kimi genç ile yüzmeye gidilecek, kimisi ile gezi yapılacak, kimisi ile gecenin bir vakti çay içmeye gidilecek. Gencin yeteneği ve ihtiyacı, ilgisinden belli olacaktır. İhtiyaçları belirlerken ilgileri de göz ardı etmemeliyiz. Lüks binalara, deri ve yumuşak koltuklara ihtiyaç duymadan sıradan bir parkta çimen üstünde yapılacak bir buluşmanın faydasını kim daha iyi bilebilir ki…

Yarınlarımızın teminatı olan gençliğimiz için var gücümüzle çalışmaya devam edeceğiz.

Son olarak mücadelemizi yaparken çığırtkan, sloganist bir holigan ya da içi boş bir teneke gibi sağa sola savrularak gündemin içerisinde boğulmadan çalışmalarımızı gerçekleştirmeye devam etmeliyiz. Sadece kendi fikriyatımızın anlatıldığı kitaplar değil, toplumun farklı kesimlerinide anlayabileceğimiz dolulukta olmamız gerekmektedir. ”Yeni Bir Dünya ve Adil Düzen” söylemlerini gerçeğe dönüştürmek istiyorsak iddiadeğil, ikna yolunu kullanmaya her zamandan daha fazla ihtiyacımız var. Unutulmamalıdır ki yalan gürültü çıkarır, hakikat daima sessizdir.