KÜLTÜR SANAT
Karnımıza Taş Bağladı Dünya
Türkmen dağlarında bir tutam saç olsam da ağlasa, Beydağlarından Mezopotamya. Laflar etme, eyleme beni kendinden ve ikliminden, bir başıma ve bir kışına. Dişlerini saklama, ısıracaksan kangren olan yerlerimi sundum sofrana. Tuz bas tenine kanamadan yaralarımız tenlerimizde. Bak öyle diyor Leyla, türküler yakılırsa külleri kalır arkanda ve Arakanda…
Bir nota ve bir kuş, neden çürür bu kutsal gezegenler ve gökyüzü. Bitecekse zaman, nereye gider nehirleri dolduran kan. Ah anne, sen büyütürken sevgiyle, betonları büyüttüler elleriyle ve cepleriyle. Karnımıza taş bağladı dünya ve Ortadoğu taş bastı göynümüze. Saçlarını taramış Leyla, bana bakarken şalına şalına büyütmüş bir başka elleri ellerinde…
Hadi gidelim kaptan, boğuluyorum. Can simidimi aç kalmamak için verdim Leyla’ya ve kırlangıçlara. Çocukların hatırına dönmemeli dünya. Dönüp aynı yerine gelecekse zalimler, dondurmalı akrepleri ve yelkovanları Kafkasya da...
ÖNCEKİ YAZI
DOĞRULARI SÖYLEYİN
SONRAKİ YAZI
AH AYRILIK, YAMAN AYRILIK…
YORUMLAR
YORUM YAPIN
GENEL YAYIN YÖNETMENİ