Uğruna nice bedellerin ödendiği, nice mücadelelerin verildiği kelimeler/ kavramlar vardır. Şairin  "Sana durlanmış kelimeler getireceğim pörsümüş bir dünyayı kahreden kelimeler / kelimeler, bazısı tüyden bazısı demir " dediği kelimeler...  Özgürlük de işte  böylesi kelimelerdendir.

Özgürlük, hürriyet, freedom... Hangi dilde kelimenin kökenine gidersek, kökü ilk insan kadar kadim. Rivayet o ki;  Kudüs civarında bir yerlerde, Romalılar devrinde, Aramice konuşan köleler beyaz giyebilmek için ayaklanırlar. Beyaz kıyafet dediysek; en tabi insan hakkı, insan olduğumuzu unutturan bize biçilen tüm kölelik elbiseleri!

Aramice beyaz hör anlamına gelmekteydi.  Ve beyaz giyme hakkı kazanan bu kölelere, hör/hawr denildi. Hör kelimesi bu haliyle Arapça’ya hür kelimesi olarak geçti ve Arapça’nın kök kelimelerden birisi oldu. Zamanla, bu kökten birçok kelime türedi. Hürriyet: ihtiyar, muhtar, muhayyer, hürr, tahrir, muharrir…

O günden bugüne çok sular aktı. Platon on ikinci mitinde özgürlükten dem vurdu. Aristo bilginin eşliğinde özgürlük derken Spinoza mevzu bahis kavram üzerine ciddi sualler yöneltti. David Hume, Albert Camu...   liste uzar gider. En iyisi mi hiç karıştırmayalım bu hiç anlamadığımız filozofların özgürlük martavallarını.   Sartre varoluşçuluğun peşine düştüğünde aslında ruhunun da özgür olacağını mı varsayıyordu bilinmez. Ama Sartre'a  " Sartre Bırak olum şu varoluşculuğu gel şu mescitte iki rekât namaz kıl var ol, hür ol " diyen Türk şairi bu özgürlük meselesini çözmüştü.  Şairin sözünü kulak ardı edenler yüzünden o günden bugüne aslında sular daha da bulanıklaştı. Sularımızı bulandıranlar tabi olarak zihinlerimizi de bulandırmıştı. En nihayetinde insanlar kavramlarla düşünür. O kavramları kelimelerle ifade eder ve o minvalde yaşar.

Meydanlarda, parklarda yakıp yıkanlarda özgürlüğün peşindeydi.  ‘‘Benim bedenim, benim kararım’’ diyerek kürtaj özgürlüğünü savunanlar, ‘‘şortunu al, gel’’ eylemi yapanlar,  Beyazıt meydanında başörtüme dokunma diyenler, taksimin göbeğinde anadan üryan dans edip kutsalımıza saldıranlar, Kudüs için miting meydanlarında toplanan insanlar, inandığı değerler uğruna darağacına yürüyenler, hasta annesi için buzun üstünde kilometrelerce koşan çocuğun özgürlüğü için haykırırken dudakları titreyenler de özgürlük mücadelesi vermekteydi.

Sahi  dostum herkesin farklı anladığı/ algıladığı bu özgürlük tam olarak neyi ifade etmekteydi? 

Dört artı bir mağaramız da -en özgür hissettiğimiz mekânlarda- altını çizdiğimiz satırlar biraz daha özgür kılabilir mi bizleri?

Sorularıyla bizleri yüreğimizden tutup ayağa kaldıran mb'de  nisan yağmurları gibi içimizin kuruyan yerlerine doğru aynı  soruları yöneltiyor:

"Kimi bir hücreye kimi bir daireye, kimi bir siteye, kimi bir şehre, kimi bir ülkeye, kimi de yeryüzüne sıkışıp kaldığını hissediyorsa özgürlük tam olarak nedir?

Zamana ve mekâna bağlı yaşanıldığı müddetçe bir insan ne kadar özgür olabilir?

Özgürlük zamansızlık ve mekânsızlık tutkusu mudur? Mesaisi olan bir insan sıkıştırılmış bir hayata maruz kalmış değil midir? "

Esaslı sorular esaslı cevaplara gebedir. Mayıs 2011’de 7,7 milyar dolarlık servetinin çoğunu hayır kurumuna bağışlayan Süleyman El Racihi’nin hayatında esaslı bir cevap bulabiliyoruz.  Hem milyarder olup hem fakir olmanın nasıl bir his olduğunu kendisine soran muhabire cevaben Süleyman el Racihi: “Kendimi kuş gibi hafif hissediyorum, özgür hissediyorum ve Allah beni çağırdığında O’na cevap verebilirim!” diyerek özgürlüğün hakiki tanımını da yapmıştı.

Umudumuz işte bu tanımdadır. ‘‘Bir gün köle: ‘Hayır ayakkabılarını boyamıyorum!’ dediği anda, fırça kullanmasını beceremeyen efendi çaresiz kalacak"sa boynumuza taktığımız kölelik zincirlerini kıracak yapı taşları işte bu tanımdadır.  Tüm efendilerin çaresiz kalacağı o güne kadar,  güneş bir kez daha modern dünyanın tüm kafeslerinde mahpus olanlar için doğana kadar " Sen cuma gününün hürriyet kadar kutsal olduğunu onlara anlat. "