Puslu dağların gölgesinde kalmış şehrin çocukları 

Öylesine dalgın, aceleci ve kargaşa içinde 

Kendi seyirleri içinde ilerleyen gezegenler gibi 

Hepsi içinde bir alem, bitmek tükenmek bilmeyen 

 

Zaman, akıp giden bir su misali 

Durdurmaya kalksan 

Taşacak ve yıkacak 

Bıraksan gitsen seni boğacak 

Ne mi yapsak

Bir de onu anlasak 

Dalgınlık bitecek kargaşa sona erecek.

 

İlerliyorum yolda 

Etrafımda bir curcuna 

Aman yarabbi 

Kıyamet mi kopuyor ne bu acele 

 

Derin kuyunun içindeki saklı su gibiyim 

Ne bir işe yarıyorum 

Ne bir insan şifa buluyorum

Ne de toprakla buluşup tohumları yeşertiyorum 

Duruyorum durduğum yerde çekilip yok oluyorum 

 

Zaman bitecek, 

Yol bitecek,

Ömür bitecek

Ama bu insanların kargaşası asla bitmeyecek