Peygamberimiz (s.a.s.) ‘İnsanlar uykudadır, ölünce uyanırlar’ buyuruyor. İmtihan için gönderildiğimiz dünya, ahiret nezdinde bir rüya hükmündedir. Bin yıl da yaşasak yine sonsuzluk karşısında anlık bir rüyadan öteye geçmez. Her insan o sonsuzluk alemine kapı açtığında; “Keşke” diyecek, “Keşke daha iyi kulluk etseydim” ya da daha kötüsü “Keşke İman etseydim.” Her insanın dünyaya geldiğinde gözüne inen perde, öldüğünde kaldırılacak ve Kal-u Bela’da Rabbine verdiği sözü hatırlayacaktır. İnsanlar pişmanlık içinde tekrar dünyaya dönüp, Alemlerin Rabbine hakkıyla kulluk etmek isteyecekler ama tekrarı olmayan bir imtihandayız.

İnsanın dünyadaki imtihanı Hak-batıl mücadelesi üzerine bina edilmiştir. Müslümanca bir perspektiften baktığımızda sahip olduklarımızı Hakk’a hizmet noktasında bir araç olarak değerlendirmemiz gerekir. Eğer İslami yaşantımızın çarpıklığı bir insanda alacağı KPSS/AYT/TYT/LGS puanı kadar anlam ifade etmiyorsa; bir baba sınavladan alınan nota gösterdiği hassasiyeti, çocuklarının ahlaki gelişimlerine göstermiyorsa; yerinden edilen mazlumlar, diri diri yakılan Müslümanlar, açlıktan ölen çocuklar; sınav sonuçlarımız kadar bir öneme sahip değilse imanımızı yoklamamız gerekiyor demektir.

Dünyadaki konumumuz ve sahip olduklarımız ne düzeyde olursa olsun, her insanın bu âlemden uğurlanırken, er kişi niyetine iki metre kefenle gittiği bir dünyada yaşıyoruz. Allah katındaki derecemizi; bizi batıla sevk edecek unsurlara karşı, Hakk’ın safında sebat ettirecek tercihlerimiz belirleyecektir.