Hayatının fotoğrafını çeksen nasıl bir manzarayla karşılaşırsın? Biraz düşün. Ortaya çıkan manzaradan memnun musun? Hayatımıza dikkat ve alaka ile bakınca memnun olmadığımız pek çok nokta görüyoruz. Ama bunun için ne yapıyoruz? Ertelemek çözüm değil. Vakit daralıyor!.. Nefes alıp vermenin yaşamak olmadığını sen de biliyorsun. Kaçmak da çözüm değil. Kalıp yüzleşmek zorundayız. Kim olduğumuz ve ne yaptığımızla yüzleşmek…

İhtiyacımız olan şey nedir? İçinde yaşadığımız modern hayat, insana yalnız kalıp kendisi, yaptıkları ve hayatın bütünü hakkında derin düşünme fırsatı vermiyor. Bitmek tükenmek bilmeyen bir koşuşturmanın içindeyiz. Biraz yalnız kalmaya, kim olduğumuz, ne yaptığımız ve nereye gittiğimiz hakkında derin derin düşünmeye ihtiyacımız var. Tefekkür yahut nefis muhasebesi… Bunu başarmanın ise en kolay yolu daha geniş bir farkındalık kazandıran güçlü sorular sormaktır. Basit ama kolay olmayan sorular… Düşünmeden hareket etmenin doyumsuz lezzeti karşısında, biz; insanı, nefsiyle yüzleşmeye, ciddî bir zihin antrenmanına, ısrarla zor sorular sormaya ve bunların peşinden gitmeye davet ediyoruz…

Aradığımız şey nedir? İnsan olmak itibariyle hepimiz ‘dünkü halimizden’ daha iyi olmak için âdeta hiç bitmeyen bir mücadele halindeyiz. Buna en kısa ve öz tabiriyle -üstünlük arayışı- diyebiliriz. ‘Kişisel gelişim ’den çok daha sıcak ve güçlü bir ifade…

İçten içe üstün ve seviyeli bir hayat yaşamak arzusu duyuyoruz. Seviyeli insanlara -her ne kadar itiraf etmesek bile- imreniyor ve hatta hayranlık duyuyoruz. Pekiyi bunun temelinde yatan temayül/eğilim nedir? İz bırakma isteği… Doğrusu cılız bir alev gibi sönüp gitmekten, hazan yaprağı gibi düşüp kaybolmaktan korkuyoruz. İstiyoruz ki niyetlerimiz, kelimelerimiz, amellerimiz, eserlerimiz etkili, kalıcı ve uzun ömürlü olsun. Ve ruhumuzun bir parçası onlarda yaşasın… Böylece daha içinde yaşadığımız devirde bile varlığıyla iz bırakmış insanlardan olabilelim…

O halde soralım; Daha üstün/kaliteli bir hayat için nereden başlamalı? Bugün hassaten yüreğinde hizmet aşk ve heyecanını taşıyan pek çok genç “Bir şeyler yapmak istiyorum, faydalı olabileceğime inanıyorum ama nereden başlamak lazım bilmiyorum” diyor. Bir yol haritasına ihtiyaç duyduklarını hissediyorlar. Değişim için derinden bir istek ama yön konusunda büyük bir belirsizlik var.

Kendimizden başka gidecek yerimiz mi var? Bu vadide ilk adım kendi benliğimiz üzerine eğilmek olacaktır. Değişimi ‘dışarda’ aramak en sık yapılan hata değil mi? Doğduğumuz yeri/ülkeyi/devleti, geçmişimizi, ailemizi/genlerimizi suçlamak o kadar kolay ki cevabını veremediğimiz her soru için kaçacak bir mağaramız var. “Ben de şunu yapardım ama…” Bitip tükenmek bilmeyen bahanelerin sıcak kollarında yaşıyoruz hayatımızın tamamını… Kurban olduğumuza inanıyoruz… Bütün bunların karşısında ayet-i kerime "Şüphesiz ki, bir kavim kendi durumunu değiştirmedikçe Allah onların durumunu değiştirmez." diyor. Değişime nereden başlayacağımız gayet açık değil mi? Bir başka ayet ‘‘Kitap'ı okuyup durduğunuz halde kendinizi unutur da başkalarına mı iyilikle emredersiniz? Hiç düşünmez misiniz?’’ diyor. O halde uzaklaşmaya gerek yok. Gidecek yerimiz bizzat kendi nefsimizdir!..

Köklü bir değişim meydana getirmek için kendimde ilk düzeltmem gereken nokta nedir? ‘Nefs’ dendiğinde ilk akla gelen günahlar ve ibadetler gibi manevî meseleler oluyor. Halbuki şahsiyet/karakter bir bütündür. Tıpkı hayat gibi… Bölünüp parçalanamaz. Bir cephede dürüst olan bir başkasında yalancı olamaz… Kendine bir bütün halinde bak ve sor: Hayatımda ciddî ve köklü bir değişim meydana getirmek için ilk düzeltmen gereken nokta nedir? Hayır, okumaya devam etme! Başını kaldır ve soruyu tekrar oku. Cevap vermeden geçme. Düşün, vaktin var. Not al. Artık harekete geçmek için nereden başlaman gerektiğini biliyorsun. Önündeki bir ay boyunca sadece bu sorunun cevabıyla uğraşarak çok daha kaliteli bir hayata adım atabilirsin. Çünkü nefsinle/kendinle yüzleşmeye başladın bir defa. Bu hiç bitmeyen bir savaş, bir arayış… Üstünlük arayışı… Daha güzel ve daha iyi için…