Ülkemizin sürekli gündemlerinden bir tanesi de Avrupa Birliği’ne üyelik. Kendimi bildim bileli böyle bir süreçten bahsedilir. Avrupa Birliği denilince akla ilk gelen hususlardan birisi de vizesiz serbest dolaşım. Avrupa Birliği üyesi ülkeler, kendi aralarında vize uygulamıyorlar. Bu durum da Avrupa Birliği üyesi ülke vatandaşlarına, kolayca, büyük bir seyahat alanı sağlıyor. 

Seyahat etmek ile sıhhat bulmak fiilleri arasında güçlü bir bağ olduğu aşikâr. Büyük İslam âlimlerinin/düşünürlerinin hayatlarını okuduğumuzda, sürekli bir ‘yolda olma’ durumu söz konusu. Kurtuba’dan yola çıkıp Şam’a varan; Buhara’dan yola çıkıp Mekke’ye ulaşan âlimlerimiz, yolda iken de farklı hayatlar, memleketler, durumlar görüyorlardı ve bu durum onların ufuklarını genişletiyordu. Coğrafyasını bir baştan bir başa gezen âlimlerin evlatları olarak bizler, maalesef bugün İstanbul’dan Mekke’ye bile otobüsle gidemiyoruz. Avrupa, ulus-devlet fikrini ortaya atıp, kendini küçük sınırlarla çevirmesine rağmen; ilerleyen yıllarda bu yapay sınırları aşmış. Fakat bugün, bizler, aynı medeniyetin çocukları olan bizler, yüz yıllarca beraber yaşayan bizler, birbirimizin topraklarına girerken kontrolden geçiyoruz. Avrupa, kendi düşüncesi ile hareket etti ve bu düşüncenin yan etkilerini bir şekilde ortadan kaldırdı (AB sınırları içinde vizesiz seyahat gibi). Günümüzdeki düzeni kuranların, yürütenlerin, söz sahibi olanların Batılılar olmasında, bu durumunda etkisi olduğunu düşünüyorum. Bir düşünür olabilir mi ki kendi şehrinden dışarı çıkmış olmasın? Yıllar evvelinde bizlerin elinde olan imkân, günümüzde maalesef Batılıların elinde. Sınırların, her ne kadar yapay da olsa, bizleri de sınırlandırıyor. 

‘’Kuştan pasaport sorulmaz

Gümrüksüz geçer yüküyle karınca

Dur yolcu bura sınır

Sen geçemezsin

 

Dereye bakma durmaz akar

Öteden de içer ceylan bu suyu

Dur yolcu bura sınır

Sen geçemezsin

 

Dur yolcu bura sınır

Ne çizili ne yazılı

Geçemezsin yine de silemezsin

İçinde kazılı’’

Bülent Ecevit, 1976