Dünyanın karşısında mahzun olmak

Sâkin, teskîn, meskûn

Git gide yerleşik bir hâl alıyor 

Fiillerim

 

Sanki bir köşede bekler durur

Ayaklanmaya hazır bir durgunluk

Daraltıyor ömrümü,  geçiyor zaman

 

Sözler sipersiz

Namlular ne yana döndüğünden habersiz

Gözler uzaklara bakar gibi

Bir deli hesap içinde

 

Bu kaçıncı saat dilimi

Şehrin dışına taştım

Belki bir ülke uzaklığı çizdim

Yoksa vakti kaçırmazdım

 

Aynı göğün altındayız, hiç habersiz

Sorularımız birbirine benziyor ama

Cevaplarımız ihanete varacak derecede

 

Tutsak olmak, katlanmak

Dünya inkâr ettikçe inanmak

 

İçimizdeki küller alev sıcaklığında

Acılar ve Orta doğu, buruk bir benzeyiş

Ölüm ne garip şey 

Yaşamak, “Bir derdimiz var” 

Demenin yalnızlığında

 

Sesim yankı yapmıyor

Sığınacak bir mağara dilerdim lâkin