Renklerin bize ziyarete geldiğini kibarca çalınan kapı sesinden anladık. Neyse ki hazırlıksız değildik. Uzun bir aradan sonra bu denli tonlarla beraber olacak düşüncesi bizleri mutlu ediyor, yüzlerdeki tebessümü artırıyordu. Heyecanla buğusu kaybolan pencere camına varıp olanları dışarıdan seyretmek, doğanın değişimine tanıklık etmek istedim. Keskin değişimler değil bu, mevsimlerdeki geçişin en güzel haliydi. Doğanın düzen ve istikrarı karşımızda, heybetli dağ etekleri ile bütünleşmiş ahengi göze çarpıyorken tarih yeniden tekerrür ediyormuş gibi fakat öncekinden daha yeni ve muntazam. Gözlerim kapalıyken bile doğanın huzurunu görebiliyor, pırıltısıyla aydınlanıyordum. Bedenim bütün uzuvlarım ile doğanın şenliğine katılmak istiyor, kıpır kıpır uçuşan kelebeklerin kanat çırpışlarının sesini duyabiliyor, ruhumu bu güzelliğe bahşetmek, doğa için boyun eğmek istiyorum. Uzaklardan gelen, yol yorgunu leylakların sesleri, toprakta boy gösteren kasımpatılar, yeniden doğmuş yeşiller, turuncular... Doğa değişimiyle bizleri şaşırtmaya devam ediyor ve bunu büyük bir özveriyle gerçekleştiriyordu. Yıkıcı rüzgar uzaklara esmeye gitmiş geriye sade hafif hafif gıdıklayan meltemi kalmış, beraberinde yağmur son gösterisini düzenleyip veda etmişti. Neyse ki nisanda uğrayacağının sözünü alabilmiştik lakin bu süreçte yokluğunu hissettirmeyeceği aşikardı çünkü tüm kış toprak ile olan uzun sevişmelerinin etkilerinin yeni yeni farkına varıyor üstelik doğaya sundukları kokudan müthiş haz alıyorduk. Şimdi de gözler liderliğinden söz ettirmeyi başaran eşsiz güneşe çevrilmişti. Nihayet güneşin gelmesiyle doğanın mücadelesi şimdilik sona ermişti. Güneşin sarı tonlarındaki ışığı gözlerimizi kamaştırıyor, şefkatle bizi sarıp sarmalaması pastoral görüntüyü netleştiriyordu. Güneşin bu cömertliği bizleri her ne kadar utandırsa da onu bu konuda zorlayanın bizler olduğunu hatırlayıp içten içe hayıflandım. Doğanın manzarası bizi yine de mest ettiriyor, seslerin birbirleriyle dans ettiği, ağaç dallarında baş gösteren yapraklar, sevincinden yerinde duramayan dallar, saatlerce mahalle parklarında, sahil kenarlarında uyuşmakta olan bedenlerine rağmen oturmayı sürdüren kalabalıklar... Kalabalık baharın güzelliği karşısında büyülü, gecenin şafağa çöktüğü an ya da daha öncesi, doğa ile baş başa kalacaklarına yeminli, yaşlı ağaç gövdelerinde bu gecelik kendilerine serin bir çatı bulacaklarına umutlu bir o kadar mahmur... Ve işte o zaman anlıyor tüm kalabalık. Doğanın bizlere verdiği görevi başarıyla yerine getirmiş, doğayı beslemiş, hayatımızın vazgeçilmez parçası olarak zor günlerde yalınız bırakmamış ve şimdi de onun bu tarifsiz güzelliği karşısında sorumluluklarını yerine getiren de bizlerdik. Mutluluk bu bahar hiç olmadığı kadar yamacımızdaydı. Bu baharı akıllara kazıyıp gelecek baharda da yeniden doğa ile nefesine ortak olmak dileğiyle.