Karanlığın terk ettiği diyarda kendini buğday taneleri arasında gezerken buldu. Nefesi soğuk havalarda ciğerleri hırıltılı hastaların nefesi gibiydi. Uçsuz bucaksız tarlalardan inip kasabanın meydanına geldi. Market gibi bir yere girdi. Rafların arasında gezinirken birkaç paket sakız alması gerektiğini sık sık kendine hatırlatıyordu. Bunu neden yapıyordu kendisine, en ufak bir fikri bile yoktu. Kitap reyonuna gelince eline bir kitap aldı. Uyuşuk gözleri kitabı uzaktan seçmişti. Duraksadı. Kitaba baktı. En son okuduğu kitabı hatırlamaya çalıştı. Anımsayamayacak kadar uzaktı.  

Sakızı almak üzereyken kitabı da uzatmayı akıl etmişti nihayet.  

-Gül Yetiştiren Adam... Güzel kitaptır. Fakat sakız?  

Gözlerini kasiyer çocuğa çevirdi.  Ağzına bir tane sakız alıp yakmadan çocuğa: 

-Biri ruhum için diğeri de dişlerim... 

Ağır adımlarla ve çocuğun şaşkın bakışlarıyla marketten çıktı. Biraz kalabalık görüp ibret almak niyetiyle işlek bir sokağa girdi. Yazın çiftçilik kışın balıkçılık yapan bu kasaba; yer yer terkedilmiş izlenimi veriyordu. Yaz aylarını karşılayan kasaba; tarlalarını ekmek için ovalara akın etmişti. Ufak bir dokunuşu esirgemeyen sahilin sessizliği hemen biraz ötesindeki dalga sesleri ile kendisini çağırıyordu.  Sevmezdi deniz ya da sahil... Ama kendini dinlemek ve tefekkür etmek için balıkların terk ettiği denizi ve tarlaya giden kasabalıyı fırsat bilip elinde kitabı ve ağzında hala çiğnediği sakızı ile oturdu bir taşın üstüne.  

Yüzüne çarpan sahil rüzgarı hevesli bir kucaklama ile düşünceli gözlerini sardı. Bir sakız daha aldı ağzına. Sonra bir tane daha... "Ben kimseye bir şey yapmadım. Ama insanlar neden bana zarar verdi?" Mırıldandı. Sonra kitabı açıp içine baktı biraz. Arkasında yazan yazıyı okudu. Beyni yerinden çıkacak gibiydi. Ağrıyor muydu, anlayamadı. Sonra beyninde bir sekme daha açtı. Tamam dedi. Hata bende. Vazgeçti yüzleşmekten hatıraları ile.  Sonra dua etmek için elini açtı.  

"Allah'ım beni ve bütün inananları imanını daima muhafaza eden ve senin yolunda cihad eden Mücahid kullarından eyle. Amin" 

Elini yüzüne sürerken bir mesaj geldi kitap arasından.  Küçük bir not. Eline aldı.  Ve yazan küçük satırları büyükçe okudu.  

"Yürüyeceksin, hiçbir şey olamamış gibi. Sadece Rahman için..."