İnsan, yaşarken kılavuzlara ihtiyaç duyar. Zaman ve insan iç içe geçmiş iki kavramdır. İnsan zihinsel olarak içinde yaşadığı zamandan çıkabilse de bedensel olarak doğduğu zaman içinde yaşar ve o zaman içinde ölür.

Bundan iki asır önce zamanı kullanmak daha kolay bir iş iken bugün zamanı kullanmak daha çetin bir iş ve bir marifet haline gelmiştir.Bu durum da zamanı kullanmayı bilen insanları ön sıralara taşımaktadır.Zamanı kullanmayı bilenler zamanı kullanmayı bilmeyenlere galip geleceklerdir. Çünkü yaşadığımız çağda zamanı kullanmak hayatın merkezine oturmaktadır.Zamanı kullanmayı  bilenler, başka bir zamanda yaşayabilirler, başka zamanlardan alışveriş yapabilirler. Zihinlerinde bir yolculuk yaparak bunu başarırlar. Şu an bu dünyada olup, başka bir dünyada ve başka bir zamanda yaşayan onlarca insan vardır. Bu insanlar yaşadıkları çağ ile bağdaşamadıkları için bunu yaparlar, zaman ile aynı yöne akamadıkları için doğru buldukları başka bir zamanın gerçeklerine tutulurlar. Zamanı kullanmaktan yoksun olan insanlar ise sadece "kurulu" zamanı yaşarlar, zamana teslim olmuşlardır, başka bir zamana gidemezler. İnsan yaşadığı zamanla farklı zamanları karşılaştırabilmelidir, çünkü yaşanan zamanın her getirdiği doğru olmayabilir. Bu durumda başka zamanlara git-geller yaparak içinde olduğumuz zamanı yaşamak ve zenginleştirmek gerekir. Hangi çağda yaşarsak yaşayalım, böyle yaptığımız taktirdebu yaşam bizim için en değerli zamanı yaşamak olacaktır. Aksi taktirde insan, içinde olduğu zamanı yegane doğru zaman kabul edecektir. Ahmet Hamdi TANPINAR "Ne içindeyim zamanın ne de büsbütün dışında" derken aslında tam da bu durumu anlatıyor. Yaşadığı zamanın bütünüyle kabul edemediğini, ama bu zamandan da kopamadığını vurguluyor.

Zamanı kullanmadan önce yapmamız gereken şey; faydalı ve zararlı, doğru ve yanlış, iyi ve kötü, güzel ve çirkin, adil ve zalim olanı ayırt edebilmektir. Eğer bunu başaramazsak bize verilen zamanı da doğru bir şekilde kullanamayız. Her yerde insana en güzel kılavuz olan Hz.Peygamber(aleyhisselam) "dünü bugününe eşit olan ziyandadır" sözüyle zaman konusunda da bize en güzel ve en kritik uyarıyı yapmıştır. Çünkü insanların zaman konusunda en büyük yanılgısı, zamanın kıymetinin bilmemek ve zamanı boşa harcamaktır. Dünü bugününe, sabahı akşamına, 1 saat öncesi 1 saat sonrasına eşit olduğunda zarar ettiğini düşünen insan, her gününü her anını en güzel  ve en faydalı biçimde yaşamak için gayret edecektir.

İnsan zamanı, külli iradenin altında cüzi iradenin tercihleriyle düzene oturur. Allah güneşi ve ayı, geceyi ve gündüzü, mevsimleri yaratarak dünyanın zaman planlamasını insanın önüne koymuştur. Biz bu planlama altında doğru tercihler yaparsak faydalı bir zaman geçirmiş oluruz. Yeryüzünün zaman planına uymazsak oradan fayda bulamayız. Domatesler temmuz ayında oluyorsa temmuz ayında olmalıdır, aralık ayında domates tohumları ekmek fayda getirmeyecektir. Yaratan ve yaşatan Allah güneşi her gün üzerimize doğuruyor, o gökyüzündeyken günün içini doldurmayı bize bırakıyor ve bize kitabında zamanın üstüne yemin ederek yol gösteriyor: "Asra yemin olsun ki, insanlık hüsrandadır. Ancak iman edenler, salih amel işleyenler, birbirlerine hakkı ve sabrı tavsiye edenler, müstesnadır." (Asr suresi) Modern zamanda insan zamanına kast eden onlarca tuzak var. Bunlardan ancak, Hz.Peygamber'in(aleyhisselam) yaşamını zaman kullanımımıza kılavuz ederek kurtulabiliriz.